De allerliefste

Gisteren zag ik op het schoolplein een man in een rolstoel. Ik zie hem vaker in de buurt, intelligent gezicht, klein bovenlijf en benen van een dwerg. Waarschijnlijk dat hij om die benen in een rolstoel zit. Ik weet het niet, ik durf het hem niet te vragen. Hij draagt meestal van die oranje veiligheidsvestjes en heeft er ook één om zijn rolstoel hangen. `Die zijn voor het zicht zeker?' vroeg ik eens.

`Ja, zei hij, anders zien automobilisten mij niet. Levensgevaarlijk. En die vlaggetjes die staan zo dom.'

Aardige man.

Gisteren zag ik zijn dochter. Leeftijd van zoonlief. Een knap donker meisje, Sneeuwwitje in een roze wit geblokt regenjasje. Ze leunde dromerig met haar rug tegen de achterkant van de rolstoel. Papa pakte met zijn arm naar achter om te voelen of ze er nog stond en draaide zijn bovenlijf zo ver mogelijk naar achter. 

Die blik en lach van haar had ik graag op foto vast willen leggen.

Daar zat toch mooi de allerliefste papa van de hele wereld.