R is een oude kennis. Mijn man ging als kind met hem op pad, toen zijn vader dat door gezondheidsproblemen niet kon. Nee, R was geen pedofiel, gewoon een excentrieke aardige man en hij is een kunstliefhebber.
Ik weet direct welk schilderij mijn man bedoelt.
'Wat moet R met het schilderij van tante C? Er zit een winkelhaak in.'
'Ik wil het alleen laten zien. Kijken of we het moeten weggooien of bewaren.'
'Ok'
'En jij gaat met R over kunst praten', vervolgt hij
Ik herinner me dat hij een tijdje terug heeft verteld dat R gevraagd heeft of ik langs kom om over kunst te praten. Hij kent niet veel mensen die dat graag doen.
Manlief pakt het gehavende schilderij uit de achterbak.
'Heb je gebeld dat je langs komt?' , vraag ik als we voor de deur staan.
'Nee'
Als R de deur open doet, zie ik echter aan zijn gezicht dat we worden verwacht.
'Kom binnen, kom binnen', zegt hij.
Hij bekijkt binnen het schilderij van tante C en zegt tot mijn opluchting: 'nee, dat is troep, doe maar weg.'
'En de lijst?' vraagt mijn man als een geldminnende-tussen-Kunst-en-Kitsch-bezoeker.
'Bij een slecht schilderij hoort over het algemeen ook een slechte lijst.'
Hij geeft het schilderij terug aan mijn man en richt zich tot mij:
'Zo, wij gaan over kunst praten'
Ik moet lachen om dit vooropgezette plan van R en mijn man.
'Hoe laat kom jij haar weer ophalen? Vanmiddag heb ik dienst in het museum.'
'Over een uur' zegt mijn man en vertrekt.
'Lust je koffie? Een wijntje?' vraagt R.
'Koffie graag' Ik hang mijn jas op in de gang.
'Cappuccino?'
'Ja lekker.
R, wat goed om jou weer zo `up and running' te zien. De vorige keer, gaf ik eerlijk gezegd niet veel voor je', zeg ik.
'Ik heb onlangs een laatste mri gehad en de specialist zei me toen:
'ik heb nog nooit meegemaakt dat wanneer ik zoveel heb weggehaald als bij jou, dat de kanker nog is teruggekomen. Wel als er minder is weggehaald, dan groeit het er naast verder. Maar niet bij zo'n grote operatie'
'Ik ben heel blij voor je', zeg ik.
R rommelt in de keuken met de koffie.
'Wat betekent het als je dienst hebt in het museum?' vraag ik.
'Ik ben het hoofd' zegt hij. 'En ik heb er de afgelopen tijd flink de bezem doorgehaald.'
Ik bedenk me dat iemand als R goed werk kan doen op zo'n plek. Hij heeft het goede oog en is ondernemend.
Hij laat me een flyer zien. Deze week hebben we een nieuwe expositie geopend. Ik heb de eigenaar ervan kunnen overtuigen dat we heel wat moesten omgooien en hij heeft gelukkig geluisterd.
De flyer ziet er smaakvol uit.
'Wauw dat ziet er goed uit. Jij hebt een goede invloed op ze.' ik herinner me de vorige folder die hij me had laten zien. Daar werd hij terecht heel droevig van.'
Lust je Grand Marnier in je koffie?'
'Alleen voor de smaak', zeg ik.
We gaan naar de woonkamer met de cappuccino met een scheut Grand Marnier.
Favoriet van R is Ben Viegers, een figuratief, laat-Haagse school schilder, een autodidact.
Ik vraag R wanneer Viegers eigenlijk leefde. Hij pakt er een overzichtsboek bij van de schilder. Viegers leefde van 1886 tot 1947. Hij overleed aan een hartaanval toen hij een zware deur tilde terwijl hij zijn huisje in Nunspeet aan het verbouwen was. Ik lees dat bij Viegers zijn gebruik van licht opvalt. Hij wilde licht schilderen in donkere tijden.
De vorige keer dat ik bij R was merkte ik tot mij grote verbazing dat hij niet wist dat je op afbeeldingen kunt zoeken op internet. R heeft inmiddels deze nieuwe kennis flink ingezet en een database aangelegd van afbeeldingen van Viegers schilderijen met voor hem interessante info over veilingen en galerieën waar ze hangen, afmetingen en aan- en verkoopprijzen. We lopen samen de schilderijen door en bespreken, licht, compositie en techniek. Het viel mij op hoe wisselend de kwaliteit is. Soms is de compositie, het licht en de penseelvoering schitterend en goedgekozen. Soms is het een rommeltje of ronduit saai.
R en ik zijn het grotendeels eens over de sterke en de zwakkere doeken. Ik vraag hem naar een verklaring voor die wisselende kwaliteit. R denkt dat het er mee te maken heeft dat Viegers een broodschilder was. Hij schilderde vaak hetzelfde omdat zijn galerie dat goed verkocht veel ook in de VS. Dat leverde een zeker inkomen op. Maar die goedverkopende tafereeltjes waren ronduit slaapverwekkend.
We vergelijken vervolgens verschillende schilderijen met hetzelfde onderwerp, de haven van Volendam, of bollenvelden rond Castricum. Ook daar zien we duidelijke verschillen in compositie en licht.
'Ik vind het leuk om een zelfde op landschap met een verschillend weertype te fotograferen' zei ik. 'En ik speel ook met compositie. Dat deed hij vast ook. Maar kijk nu hier die kippen. Die plaats je toch niet daar midden op het doek', zeg ik.
'Die is dan ook nog niet verkocht', zegt R
'En hier de Leidse Poort, die heeft te veel ruimte achter het gebouw. En nauwelijks ervoor. Veel tegenlicht ook.'
'Wordt ook niet verkocht'
'Aardig voorspelbaar dus' zeg ik lachend.
Hij toont een afbeelding van een bollenveld. 'En dit vind ik de mooiste.' Hij lijkt weg te dromen in het landschap.
De bel gaat. Het kunstuurtje is voorbij.
'Het was leuk', zegt R, 'dank je.'
'Jij bedankt', zeg ik. 'We komen snel in het museum kijken.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten