Roos in het blauw

Mijn oudere buurvrouw, Roos, vertelde me dat ze ooit op tv was geweest. Niet zomaar als  klapvee op een tribune in een studio in Aalsmeer. Nee, ze zat live in beeld tijdens een van de eerste testuitzendingen van de kleuren-tv bij Philips in het Natlab in Eindhoven.

'Hoe kwamen ze bij jou terecht?' vroeg ik.
'Ik werkte bij het Natlab als gastvrouw in de Badgang'
Dat was te veel Philipsjargon voor mij. Ze legde uit dat een gastvrouw een koffiejuffrouw was en de Badgang de bijnaam voor de geheel betegelde gang waar de directiekamers waren van het Natlab, de R&D afdeling van Philips.

'Mijn man werkte ook in het Natlab aan de ontwikkeling van chips. Eerst gingen overal van die grote transistoren in. Toen bedachten ze geïntegreerde transistoren, chips. Mijn man nam wel eens een tekening mee van een ontwerp van zo'n ding. De tekening was zo groot als die muur.' Ze wees de langste muur in haar woonkamer aan. Ik vroeg wel eens aan mijn man: 'wat doen jullie eigenlijk? En hij zei dan: 'we willen het verbeteren, steeds kleiner maken.'

Ik wilde eigenlijk meer weten over haar tv-optreden dus vroeg ik haar hoe oud ze toen was.
'Een jaar of 23. Ik zat als model voor de camera met een blauw vestje aan. Dat moest, want die kleur kwam goed over.'
'Wat moest je doen? Iets presenteren?'
'Nee, ik moest alleen op een stoel zitten, zodat zij de kleuren goed konden instellen.'
'Zijn daar nog opnamen van?' vroeg ik.
'Ik denk het niet. Het is ook zo lang geleden. Het was een live uitzending. En niemand had toen kleuren-tv.'

'Wat vond je er eigenlijk van om bij die eerste uitzendingen te zijn?'
'Eigenlijk vond ik het maar gepruts', zegt ze eerlijk. `TV stond nog in de kinderschoenen. Ze wisten toen nog van geen toeten noch blazen. Die testuitzending was ter voorbereiding van een programma met Mies Bouwman en regisseur Timp.'

`En hoe was Mies?' vroeg ik ten slotte.
`Mies dat was nog een jonge griet. Net zo bekend als Roos met haar blauwe vestje,' zegt ze lachend, 'helemaal niet.'