Paulienchen

Twee weken geleden werd een vrouw dood gevonden in haar flatje in Zwolle. Ze lag er al vijf dagen. In het halletje vonden ze een hondje dat tijdelijk werd ondergebracht in het dierenasiel.

De dood van de vrouw en het lot van het hondje werd breed uitgemeten in de krant. Het asiel kreeg veel telefoontjes van dierenliefhebbers, die zich wilden ontfermen over 'Paulienchen'  want zo heet het hondje. Haar bazinnetje was een Duitse, vandaar de Duitse naam, en de krant wist ook te vertellen dat de vrouw een drank- en drugsverleden had gehad, wat alleen nog maar meer medelijden opwekte bij de mensen die Paulienchen liefdevol in hun gezin wensten op te nemen.

In een follow up artikel stond echter dat de belangstelling voor Paulienchen sterk verminderde nadat bekend werd dat ze een dame op leeftijd was met haar 11,5 jaar.

Voor mijn schoonmoeder daarentegen kwam dit bericht als geroepen, daar haar hondje net is overleden en ze ons al weken vertelt dat ze graag opnieuw een hondje op leeftijd wil adopteren. Mijn schoonszus schreef direct een 'sollicitatiebrief' aan het asiel. 'Dit hondje kan geen beter nieuw bazinnetje krijgen dan mijn moeder'.

Daar is geen woord van gelogen. Mijn schoonmoeder is een grote hondenvriend. Ze heeft Amber, haar vorige hondje, een mooie oude dag bezorgd. Amber was van een mevrouw geweest die ging dementeren en daarom niet meer voor het hondje kon zorgen.

Mijn schoonmoeder hoorde van deze schrijnende toestand en ving Amber op. Het hondje was al snel gehecht aan zijn nieuwe baasje en bazinnetje. Amber op haar beurt bood troost toen mijn schoonvader overleed. Ze zorgde dat het minder stil was in huis, dwong mijn schoonmoeder 's ochtends uit bed en maakte dat zij in ieder geval drie keer per dag buiten wandelde en mensen sprak.

Het dierenasiel was enthousiast over de brief van mijn schoonzus. We mochten komen kennismaken met Paulienchen, die een enthousiast allemansvriendje, met een stijve heup en een nierprobleem bleek te zijn. De medewerkster wilde nog wel met haar baas overleggen of de hoge leeftijd van mijn schoonmoeder een probleem was.

Na een paar dagen kwam het verlossende telefoontje en afgelopen weekend hebben we Paulienchen in haar nieuwe huis bezocht. Het lijkt of ze er altijd al heeft gewoond. En de buurt heeft mijn schoonmoeder deze week al vaak aangesproken over haar beroemde hondje. Ze vinden het allemaal prachtig dat ze het hondje een nieuw thuis heeft gegeven. Al kun je je natuurlijk afvragen wie nu wie een mooie oude dag bezorgt.